باسمه تعالی
شکر که آن ماه بدر...
باز رسید فصلی از ، هجرت آن آفتاب آن که برد نام او، زچشم کفارخواب
از غم روی ماهش ، سینه به تنگ آمده اشک به خون مبدل، شدهمه دلها کباب
صلابت و درایت ، درسخنش قلب او برای این مرز و بوم ،همیشه درتب و تاب
زدوده شر شیطان ، زجای جای ایران گشته به عالم کنون ، معرف دین ناب
هیبت و قدرت خصم ، به یک سخن فروریخت نی غلطی توان کرد ، کرده جلاالش چو غاب
گرچه میان مانیست ، رهبرآزادگان عطر دل انگیز او، رمزگشای هرباب
درشب تار ازعطش، به شوق یک قطره آب ستاره ای پرازنور، ذلاله ای ازسهاب
شوکت خردادماه، آینه ی منجلی برکت آن پایدار، شمیم آن چون گلاب
نهضت دینی وی، امانتی نزد ما تابرسد به مهدی، صاحب این انقلاب
منقبت شهیدان، مایه فخرعالم رازی از آن نگاهش، برهمگان بی جواب
کی سرتسلیم داشت؟ نه ترس و بیم ازعدو درصف پیکارحق ، لشگراوچون شهاب
درشب رحلت او، فتنه کمی جان گرفت گفت که پیری گذشت ، رسیده دوران شاب
شکر که آن ماه بدر، به جای خورشید شد فتنه ِ فرصت طلب ، گشته بسان سراب
به زخم قلب امت ، مایه تسکین شده رهبری درشان او، عین کمال و صواب
خامنه ای ازآن روز ، امام فرزانه شد رهاند کشتی خلق ، زموج و طوفان و آب
دشمن واقعی را ، به امتش شناساند به صبرو بالطف حق، گرفت ز مکرش نقاب
بهر حفاظت ازدین، حبل خدادست او زکلک او می چکد، طلیعه ِ صدکتاب
شرارت فتنه گر، کسی خریدارنیست خوارو زبون نزدخلق، به شکل تفضیح قاب
ما همه آزاده ایم، لشگری آماده ایم کرده به یک اشاره، خانه دشمن خراب
حسرت آشفتگان برات دیدار یار، آن که سلاله اش از، فاطمه و بوتراب
تخلص آشفته / منصور
